In eerste instantie viel Prado vooral op vanwege zijn absurdistische verhalen, die onder andere werden voorgepubliceerd in het tijdschrift (A Suivre) van uitgeverij Casterman. Zijn werk kenmerkt zich door zijn gebruik van groteske figuren, alsof hij in de ‘casting’ van zijn personages al een statement wil maken. Ook de inkleuring van zijn pagina’s is bijzonder. Door een veelheid van technieken hebben zijn tekeningen een dromerige sfeer, die de verontrustende verhalen een ongrijpbare melancholie geven. In interviews heeft Prado gezegd dat hij als verhalenverteller beïnvloed is door de magisch realistische verhalen van Jorge Louis Borges, Gabriel Marcia Márquez en Adolfo Bioy Casares.